خورشید در غل و زنجیر ...

دست از خدای خویش گویی شسته بودند

خورشید را بین سلاسل بسته بودند

در شامگاه ظلم و بیداد زمانه

میخورد بر شمس وجودش تازیانه

هر لحظه در زندان فقط یاد خدا بود

راضی به تقدیر خدا و هر بلا بود

با اینکه در قید غل و زنجیرها بود

آرام بود و بر لبش ذکر خدا بود

وقتی به تنگ آمد ز جور چرخ گردون

میگفت خَلّصنی خدا من سِجن هارون

مسموم زهر کینه شد موسی بن جعفر

آن یوسف زندانی زهرای اطهر

میسوخت از زهر و به یاد کربلا بود

ذکر لبش معصومه و جانم رضا بود

با زهر کینه حضرتش حاجت روا شد

جان داد و اینگونه از آن زندان رها شد

(قدح)