"خود اغراقی" در زادروز "قدح"

نیمه اسفند بود و آفتابی زاده شد

دشمنی ها رخت بست و عاشقی ها ساده شد

نمودم بسی کاوش و بررسی

قدح را رساندم به مقدار "سی"

گل بستان فروز دم نزند

پیش رخسار او ز خوش نظری

خواجوی کرمانی

ای غمگسار مرگ پسر مادر شهید... / سنگ صبور خوب پدر مادر شهید...

هرچند گفته‌اند که در خون تپیده است.../ چشمت هنوز مانده به در مادر شهید..

خواندیم تو را ترانه بارید / از آینه ها جوانه بارید

ما تشنه و تو زلال آبی / در ظلمت شب تو آفتابی

از آتش قلب پر زنورت / خورشید نشسته در حضورت

اکبر نبوی

سالروز وفات حضرت ام البنین سلام الله علیها و روز تکریم مادران و همسران شهدا گرامی باد .

من که دل غمینم ، با غصه همنشینم

ای مدینه بنگر که ام بی بنینم...

غرق سوز و آهم کم سو شده نگاهم

کو ستاره هایم کو ای مدینه ماهم...

بگردان جام و در چرخ آر سرمستان مَهوَش را

که جز بر خون هشیاران نگردد چرخ دولابی

خواجوی کرمانی

نمی‌داند طبیب ای دل دوای درد عاشق را

ز من بشنو که این حکمت شنیدستم ز دانایی

سلمان ساوجی

هشتم اسفندماه سالروز شهادت حاج حسین خرازی فرمانده لشکر14امام حسین علیه السلام(1365ش)

حاج حسین یعنی غریب کربلا

 عاشق و شیدای دشت پر بلا

حاج حسین یعنی دعای یستشیر

 خلوت شب های او گشته مجیر

حاج حسین یعنی الهی ربنا

 گریه های نیمه شب را، آشنا

حاج حسین یعنی کمیل جبهه ها

مرد میدان نبرد جبهه ها

ادامه

+ روز "حکیم ملا هادی سبزواری" گرامی باد .

در دشت با سرابم، در بحر یار آبم

چون موج در عذابم، از خوش عنانی خویش

صائب

بیدار شو ای دیده که ایمن نتوان بود

زین سیل دمادم که در این منزل خواب است

حافظ

کو سر مویی که بسته ی تو نباشد

زلف تو زنجیر آسمان و زمین است

فروغی بسطامی

می‌نوازی بنده را یا می‌کشی

می‌نشینی یک نفس یا می‌روی

سعدی

یاد مردان خطر کرده بخیر

 یاد یاران سفر کرده بخیر

یاد مردانی که چون شیران روز

حمله فتح و ظفر کرده بخیر

شادی روح شهید باکری و همه شهدا صلوات

روز مهندس گرامی باد .

چو مهندس جهت جان وطن غیبی ساخت

با مهندس ز درون هندسه‌ای برشمریم

مولانا

"هفته خوبی داشته باشین"

چهارده بار خدا عاشق تو شد من اگر

عاشق روی تو یک بار نباشم چه کنم؟

ابرویت تیغ مصری ست که جان می طلبد

به طلبکار بدهکار نباشم چه کنم؟

علی اکبر لطیفیان

قدح قبلی

چالیش آدین گلنده. رحمت اوخونسون سنه.

دونیادا سندن قالان. آخیردا بیر آد اولار

شهریار

فروغی از غزلش بوی مشک می‌آید

مگر که هم‌نفس آن غزال مشکین است

فروغی بسطامی